Gerdien van de Vreede zorgt als programmamanager van VIVET voor samenhang tussen de verschillende expertises en combineert daarbij haar technische kennis met organisatiepsychologie.

Gerdien: Sinds augustus 2023 ben ik programmamanager van VIVET. Ik zorg ervoor dat alle organisaties binnen het programma goed met elkaar kunnen samenwerken en dat er een samenhangend programma is. Iedereen is expert op zijn eigen gebied, en ik vind het mooi om al die expertises bij elkaar te brengen. Het bijeen brengen van data is belangrijk voor de energietransitie: zonder die data weten we niet of we bijvoorbeeld op koers zitten als het gaat om CO₂-reductie of een aardgasvrij Nederland. Wat ik ook erg leuk vind zijn de netwerkbijeenkomsten die we twee keer per jaar organiseren. Dan komen zo’n 150 mensen bij elkaar die allemaal werken op het snijvlak van data en energietransitie, en wisselen we uit wat we de afgelopen maanden hebben gedaan. Het is heel fijn om iedereen te zien, te horen wat er is gebeurd de afgelopen tijd en om van elkaar te leren. 

Achtergrond
Ik heb technische natuurkunde gestudeerd, maar na mijn afstuderen was ik nog niet klaar met studeren en het studentenleven. Wel was me duidelijk dat ik niet zo geschikt ben voor laboratoriumwerk: ik heb een jaar lang in een lab gezeten en vooral ruis gemeten, daar was ik toen wel klaar mee. Daarom ben ik psychologie gaan doen, met de specialisatie sociale & organisatiepsychologie. In de rol die ik nu heb, vullen deze twee studies elkaar heel goed aan. Ik heb technische kennis, maar de energietransitie is ook mensenwerk en samenwerken. Na mijn studie ben ik eigenlijk direct in de energietransitie terechtgekomen. Via CE Delft en NEN ben ik bij VNG gaan werken, waar ik gemeenten ondersteunde met datagedreven werken aan de energietransitie, en deelnam aan het gebruikerspanel van VIVET. Ik vind het waardevol dat ik die ervaring ook heb en dat ik de gebruikerskant ook ken.

Loesje
Als klein meisje had ik al interesse in het milieu en wilde ik ervoor zorgen dat het daar goed mee ging, door water en energie te besparen bijvoorbeeld. Toch ben ik nooit een activistische puber geworden. Ik ben opgegroeid in Zeeland en in de jaren negentig leek het alsof de wereld zo’n beetje af was. Je kon niet echt ergens tegen zijn, zoals tijdens de anti-kernenergiedemonstraties in de jaren ‘80. Op mijn negentiende ben ik via een vriend bij Loesje terechtgekomen en daar kwam ik wel meer in aanraking met idealisme. Ik ben zo’n tien jaar actief geweest voor de Loesje-afdeling Delft: ik heb geschreven, posters geplakt en workshops gegeven. Ook ben ik bestuurslid geweest.

Energietransitie
Als natuurkundige kun je ook bij een groot consultancybedrijf of in de fossiele industrie gaan werken, maar voor mij was werken aan de energietransitie een logische stap. Of we het op tijd gaan redden met de energietransitie durf ik niet te zeggen. Ik denk dat het kan en ik hoop dat we het gaan doen, dat we met zijn allen op tijd wijs genoeg zijn. Ik heb niet zoveel macht dat ik het in mijn eentje kan laten kantelen, maar in mijn werk wil ik graag aan de goede kant staan en doen wat ik kan. We hebben maar één aarde en we moeten daar toch zuinig op zijn. Ook op persoonlijk vlak doe ik wat binnen mijn bereik ligt. We hebben zonnepanelen, stoken niet te hoog, eten vegetarisch en vliegen doe ik nauwelijks meer.

Vragen stellen
Ik ben er trots op dat ik mag samenwerken met al die verschillende experts die elkaar echt wel nodig hebben, en dat ik een bijdrage kan leveren om de stukjes in elkaar te laten vallen. Goede vragen stellen is belangrijk. Goede antwoorden geven kunnen veel mensen wel, dat leer je op school. Maar de goede vragen stellen is een beetje een onderontwikkelde vaardigheid, terwijl het zo noodzakelijk is voor de energietransitie. Er is nog zoveel onbekend. Wat moeten we weten? Wat moeten we doen? En wat heb jij nodig om jouw rol te kunnen vervullen? Daar komt die studie psychologie weer bij om de hoek kijken.